Artikel uit L-Magazine van 31 oktober 2020
Wie wil er nu niet eens ongegeneerd bij anderen binnenkijken om te zien hoe ze hun huis hebben ingericht? In de rubriek ‘Kom binnen’ leiden mensen je trots hun stulp rond. Interieurspecialiste Petra Lejeune geeft haar visie. Deze week: De achtertuin van Leo Kirkels (63) en Marianne Kirkels-Jacobs (60) grenst aan Kasteelpark Born. „Als je goed kijkt, zie je daar een lynx zitten.”
Naam: Leo en Marianne Kirkels
Plaats: Born
Woning: Rijksmonument uit de zeventiende eeuw, oudste huis van Born
Wonen in een rijksmonument, hoe is dat?
Leo: „Toch wel heel bijzonder. Het feit alleen dat er balken van vierhonderd jaar oud in zitten bijvoorbeeld. Voor het onderhoud moet je wel aan allerlei voorschriften voldoen. Bij het schilderen moet je er rekening mee houden, dat de balken exact dezelfde kleur zwart moeten krijgen als ze oorspronkelijk hadden. Dus je kunt niet een paar blikken zwarte verf gaan halen bij de Gamma. Voor 2,5 liter verf waren we 160 euro kwijt. Het buitenwerk moet zo om de twaalf jaar bijgewerkt worden met behulp van steigers en hoogwerkers. Dat hebben we nu twee keer gedaan, want we wonen er sinds 1993.”
Wat weten jullie van de geschiedenis van het huis?
Leo: „Het zou oorspronkelijk gerelateerd zijn geweest aan het kasteel. Wellicht was het een personeelswoning. Er zou zelfs een tunnel zijn die richting kasteel gaat. Nee, die hebben we nog niet ontdekt, ha, ha.”
Toen jullie het huis kochten, hebben jullie er flink wat aan moeten verbouwen.
Leo: „Ja, we zijn al met al een jaar bezig geweest. Aannemersbedrijf Beunen uit Thorn heeft ons daarbij geholpen. Boven waren allemaal kleine kamers, wel twaalf. Echt van die hokjes. Behalve de verbouwing van het oude, oorspronkelijke gedeelte, hebben we ook een heel nieuw stuk aangebouwd.”
Voor het nieuwe gedeelte hebben jullie gekozen voor strak en modern.
Marianne: „Ja, ook omdat het een mooi contrast vormt met het oude gedeelte waar we het klassiek hebben gehouden. We hebben bewust gekozen voor een grote leefkeuken. Lekker de krant lezen met een kop koffie.”
Veel moderne kunst aan de muur.
Marianne: „Een goede vriendin van ons schildert moderne kunst. En er hangt een mooi werk van Paul Heffels (ook columnist van deze krant, red.), het is een knipoog naar het raad van elf-verleden van Leo. Het heet Een lach en een traan en het vat de vastelaovend goed samen, denken we.”
Een tuin met zwembad, heerlijk tijdens de afgelopen zomer.
Leo: „Ja, daar hebben we inderdaad veel gebruik van gemaakt. Onze zoon ook, hij woont in het huis naast ons. Nu ligt onze hond Boris er vaak in, ook in de herfst ja. Dat is een echte waterrat.”
Jullie tuin grenst aan het kasteelpark.
Marianne: „Ja, we horen de beesten hier in onze tuin luid en duidelijk. Als je goed kijkt, zie je vanuit onze tuin de lynx zitten. Die is trouwens ook nog eens geadopteerd door mijn broer!”
Jullie huis ligt ook nog naast een kerk, geen last van de klokken?
Marianne: „Die slaan om het kwartier, ook ’s nachts, maar dat horen we niet eens meer joh. Daar raak je zo snel aan gewend.”
Meedoen? Mail naar l-magazine@delimburger.nl
Petra: „Een monumentaal pand is prachtig, maar komt met een gebruiksaanwijzing. Bij een verbouwing of bij onderhoud ben je gebonden aan veel regels, met als doel de karakteristieke en authentieke uitstraling van het pand te behouden. En dat gaat inderdaad zo ver dat het ene zwart het andere niet is. Maar goed, het eindresultaat is er dan ook wel naar, het is dan precies de kleur die het moet zijn. De kleur die past bij de historie van het pand. Wel zo mooi.”
Petra: „De beschikbare ruimte werd ook vroeger al zo optimaal mogelijk benut. Bijzonder aan dit huis is de smalle onderkant, waarschijnlijk om paard en wagen de nodige ruimte te geven om te kunnen passeren. Ik vind het wel goed en mooi opgelost zo met de zwarte balken die het geheel de noodzakelijke stevigheid geven. De constructie is zichtbaar, het vakwerk van vroeger mag gezien worden. Waar tegenwoordig vaak nagedacht wordt over hoe het zo snel en daarmee zo goedkoop mogelijk kan, was vroeger tijd veel minder een issue. Tijd = geld was in de zeventiende eeuw minder een motto, arbeid was nog niet zo duur. Dat zie je terug in de creativiteit en het handwerk van vroeger.”
Petra: „Grappig eigenlijk, dat je zo gewend raakt aan de geluiden in en rond het huis. Zo kun je je bij het vinden van je droomwoning zorgen maken om de locatie, bijvoorbeeld wanneer het huis aan een drukke weg ligt. Maar waarschijnlijk zal je er na verloop van tijd weinig last van hebben, omdat het je door gewenning niet meer opvalt. Nu zijn dierengeluiden of een kerkklok misschien wat vriendelijkere geluiden dan het verkeer dat langs zoeft, maar het principe werkt hetzelfde.”
